پند نامه هیچ https://t.me/s/Siridaradabvaerfan?before=3967

کودکی در چاه دیو افتاده بود

آنچنان  خود کز غریو افتاده بود

ناله ها می کرد با حالِ نزار

رَستنش می خواست از پروردگار

مردِ حقی کز بیابان می گذشت

ناله را بشنید و سوی چاه گشت

گفت:دستت را بده من تا رهی!!

گفت ای مشرک مگر تو اَلًـــهی؟؟

من خدا خوانم نخوانم خلق را

بسته ام از غیرِ اَلًـــــــــــه حلق را

بند را با بنده ای چون، کار هاست؟

تا که حق آسان کند دشوار هاست

گفت با کودک که هان! ای کلّه شق

نیستم حق لیک هستم دستِ حق

چون یدالّه را غرورت پس زند!!

باش تا الله بیرونت کند...

برداشت از پند نامه هیچستان